Με ένα γενικόλογο και ατεκμηρίωτο κλισέ, οτι «είναι μονόδρομος η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ» που μεταδώθηκε από τα ιδιωτικά κανάλια – που είναι πλέον και τα μόνα – υποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση τα νέα για την οπισθοχώρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης από την καινούργια ντιρεκτίβα για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Μετά τη σθεναρή στάση της γερμανικής κοινής γνώμης και παρά και την εκεί συμπαιγνία των κομμάτων και φυσικά ενόψει και των εκλογών φαίνεται πως η Επιτροπή αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να εξαιρέσει εντελώς από την Οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων τις Υπηρεσίες Υδρευσης.
Η Οδηγία αυτή για πολλούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ήταν ένας τρόπος να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη παρά την αντίθετη γνώμη των περισσότερων Ευρωπαίων και ευτυχώς αποφεύχθηκε. Αν και ο Επίτροπος Μπαρνιε προσπάθησε να καθησυχάσει οτι η Επιτροπή δεν φέρνει τις αλλαγές αυτές προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δηλώσεις του έπεσαν στο κενό χάρη στην καλή ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών. Διαβάζοντας την οργισμένη απάντηση (παρακάτω) της AQUAFED, της Ένωσης των Πολυεθνικών του κλάδου, στην ανακοίνωση της Επιτροπής, καταλαβαίνει και ο πιο αφελής το που πήγαινε η υποθεση.
Η μεγάλη αυτή νίκη για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνέχεια, θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ γίνει εμβληματικό επιχείρημα στα κυβερνητικά χείλη για την εξαίρεση και των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης απο την ιδιωτικοποίηση, αν φυσικά η σύλληψη περι «Νέας Ελλάδας» δεν προβλέπει λιγότερο «μπλέ», δηλαδή λιγότερα δικαιώματα για πρόσβαση σε νερό για τους πολίτες της.
Μονόδρομος δυστυχώς στρώνεται όταν επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για λύση της υπόθεσης αυτής με δημοκρατικό τρόπο. Ακόμη περιμένουν το Προεδρικό διάταγμα οι 17 δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Μονόδρομος στρώνεται ακόμη όταν δεν υπάρχει βούληση για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την εμμονή, παρά τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό τοπίο, παρά ακόμη και τις δηλώσεις περί σφαλμάτων απο το ΔΝΤ, παρά και την επιστολή της Επιτροπής ( οτι δεν πιέζει στο ελάχιστο για την ιδιωτικοποίηση σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 345) σε μια πώληση μιας προσοδοφόρας γεωστρατηγικού χαρακτήρα επιχείρησης (βλ. διενέξεις για τα μεγάλα φράγματα και τη λειψυδρία στη Μέση Ανατολή), τόσο απαραίτητης για την «ανάπτυξη»;
Αν δεν κάνει ούτε αυτό το ελάχιστο ο πρωθυπουργός, -το μέγιστο για όλους μας, το νερό μας- ενώ το κλίμα στην Ευρώπη, οι θεσμοί της Ε.Ε. και η νομική επιστήμη του στρώνουν τον ακριβώς αντίθετο «μονόδρομο», δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη θητεία του.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Ανακοίνωση
Βρυξέλλες, 26 Ιουνίου του 2013
Ο Επίτροπος κ. Michel Barnier χαιρετίζει τη συμφωνία για τους νέους κανόνες για την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης
Συγχαίρω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για το γεγονός ότι κατέληξαν σε συμφωνία για μια νέα οδηγία σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης. Δεν πρόκειται μόνο για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης στην ενιαία αγορά. Πρόκειται για την παροχή ενός ευέλικτου πλαισίου για εταιρικές συνεργασίες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα ενισχύσει πολύ τις απαραίτητες επενδύσεις σε υποδομές και υπηρεσίες, και, τελικά, θα συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας έργων και υπηρεσιών για τους πολίτες και σε καλύτερη τιμή.
Αυτοί οι νέοι κανόνες θα βελτιώσουν σημαντικά την ασφάλεια των κανόνων δικαίου για τις δημόσιες αρχές και τους οικονομικούς φορείς σε όλη την Ευρώπη κατά τη συνεργασία τους σε έργα υποδομής, όπως δρόμοι ή λιμάνια ή την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Το σχέδιο οδηγίας επιβεβαιώνει την αυτονομία των αναθετουσών αρχών σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίζουν τον καλύτερο τρόπο για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών.Όταν έχουν προσφύγει σε παραχωρήσεις, οι νέοι κανόνες θα δώσουν την ευελιξία ως προς την επιλογή των διαδικασιών ανάθεσης και την επιλογή των πιο κατάλληλων και αμερόληπτων κριτηρίων ανάθεσης.
Οι νέοι κανόνες θα προβλέπουν επίσης την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς στον τομέα των παραχωρήσεων, εξασφαλίζοντας σε ολόκληρη την ΕΕ τη διαφάνεια και τον ανταγωνισμό, καθώς οι προκηρύξεις των συμβάσεων παραχώρησης θα δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Αυτό δε σημαίνει μόνο περισσότερες ευκαιρίες για τις αναθέτουσες αρχές, αλλά και για τις εταιρείες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ (μικρομεσαίων επιχειρήσεων), και κατά συνέπεια αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Το σχέδιο οδηγίας διευκρινίζει περαιτέρω τις περιπτώσεις στις οποίες οι συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ αναθετουσών αρχών δεν υπόκεινται στην εφαρμογή των κανόνων σύναψης συμβάσεων παραχώρησης.Αυτό φέρνει πολύτιμη υποστήριξη στην ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ δημόσιων φορέων.
Τέλος, συμφωνήθηκε, όπως πρότεινα την περασμένη Παρασκευή, να αποκλειστεί το νερό από το πεδίο εφαρμογής των νέων κανόνων.
Οι διαπραγματεύσεις στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, συνοδευόμενες από τις φωνές των πολιτών της ΕΕ σχετικά με το θέμα του νερού, ιδίως, έχουν οδηγήσει σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Είμαι βέβαιος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα το επιβεβαιώσει πολύ σύντομα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους συνέβαλαν σε αυτή την επιτυχία και, ειδικότερα, τον εισηγητή, Philippe Juvin, καθώς και την κυπριακή, την δανέζικη και την ιρλανδική προεδρία για την προθυμία τους να καταλήξουν σε μια πρώτη συμφωνία, και για το συμβιβαστικό τους πνεύμα. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους ενδιαφερόμενους για τη συμμετοχή τους στις διαβουλεύσεις, που μας βοήθησαν να καταλήξουμε σε λύσεις προσαρμοσμένες στις συμβάσεις παραχώρησης.
Υπόβαθρο
Τον Δεκέμβριο του 2011, όπως ανακοινώθηκε στην Πράξη για την Ενιαία Αγορά (IP/11/469), η Επιτροπή ενέκρινε την πρότασή της σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης (IP/11/1580). Η πρόταση αυτή αποτελεί μέρος ενός συνολικού προγράμματος για τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων συμβάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι συμπράξεις μεταξύ του δημόσιου τομέα και κυρίως ιδιωτικές εταιρείες, όπου ο τελευταίος αποκλειστικά λειτουργεί, συντηρεί και υλοποιεί την ανάπτυξη των υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, χώρους στάθμευσης, διόδια) ή να παρέχει υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος (ενέργεια και διάθεση αποβλήτων παράδειγμα). Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι η πιο κοινή μορφή Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Σε αντίθεση με τις δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες ρυθμίζονται από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες περί δημοσίων συμβάσεων 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ, καθώς και τις συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων έργων, οι οποίες καλύπτονται εν μέρει από την οδηγία 2004/18/ΕΚ, η ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης υπηρεσιών δεν υπόκειται σε σαφείς και ξεκάθαρες διατάξεις και διέπεται αποκλειστικά από τις γενικές αρχές της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το κενό προκαλεί δυνητικά σοβαρές στρεβλώσεις της ενιαίας αγοράς, όπως η απευθείας ανάθεση χωρίς διαγωνισμό (με τους κινδύνους της εθνικής ευνοιοκρατίας, της απάτης και της διαφθοράς) και δημιουργεί σημαντικές ανεπάρκειες.
Κύρια στοιχεία των νέων κανόνων:
(1) Ένα σαφέστερο και ακριβέστερο ορισμό της σύμβασης παραχώρησης (με βάση τη νομολογία του Δικαστηρίου)
(2) Κάλυψη της ανάθεσης της παραχώρησης έργων και υπηρεσιών τόσο στον κλασικό τομέα (όλοι οι άλλοι τομείς που δεν καλύπτονται από επιχειρήσεις κοινής ωφελείας) και στον τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφελείας (Οδηγίες 2004/18/ΕΚ και 2004/17/ΕΚ αντίστοιχα)
(3) Η υποχρεωτική δημοσίευση των παραχωρήσεων στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, όταν η αξία τους είναι ίση ή μεγαλύτερη από € 5.000.000
4) Ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση των αλλαγών με τις συμβάσεις παραχώρησης κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ιδίως όταν αυτό δικαιολογείται από απρόβλεπτες περιστάσεις
(5) Σύσταση ορισμένων υποχρεώσεων σε σχέση με τα κριτήρια επιλογής και ανάθεσης που θα εφαρμοστούν από τις αναθέτουσες αρχές και τους αναθέτοντες φορείς κατά την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης. Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στην εξασφάλιση ότι τα κριτήρια αυτά δημοσιεύονται εκ των προτέρων, είναι αντικειμενικά και δεν εισάγουν διακρίσεις. Σε γενικές γραμμές, είναι λιγότερο αυστηρές από παρόμοιες διατάξεις που ισχύουν σήμερα για τις δημόσιες συμβάσεις
(6) Δεν υπάρχουν ειδικές διαδικασίες ανάθεσης, αλλά αντ “αυτού προσδιορίζονται ορισμένες γενικές εγγυήσεις με στόχο τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης με ιδιαίτερη αναφορά στις διαπραγματεύσεις
(7) Η εφαρμογή των οδηγιών για τις προσφυγές (οδηγίες 89/665/ΕΟΚ και 92/13/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2007/66/ΕΚ) σε όλες τις παραχωρήσεις πάνω από το όριο, το οποίο θα εγγυάται τη δικαστική προστασία για όλες τις επιχειρήσεις της ΕΕ που υποβάλλουν προσφορές για τέτοια έργα
Περισσότερες πληροφορίες για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση: MEMO/11/932
aquafed
Διεθνής Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εταιριών Ύδρευσης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Oδηγία Συμβάσεων Παραχώρησης :
Στις 26 Ιουνίου 2013 ο Επίτροπος παραιτείται από τη διαφάνεια και την ισότητα στις δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης προκειμένου να ευχαριστήσει το λόμπι του γερμανικού δημοσίου στις Βρυξέλλες.
Με την πρότασή της για την οδηγία σχετικά με τις «συμβάσεις παραχώρησης», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπάθησε να βελτιώσει τη διαφάνεια στην παροχή των δημοσίων υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος, για να διασφαλιστεί η ισότητα για τους φορείς αυτών των υπηρεσιών και να βελτιωθεί η ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές κυβερνήσεις που θέλουν να συνάψουν συμβάσεις δημόσιας-ιδιωτικής εταιρικής σχέσης (ΣΔΙΤ).
Το αρχικό σχέδιο οδηγίας που πρότεινε ο Επίτροπος Barnier παρείχε διαδικαστικές οδηγίες προς τις τοπικές αρχές εάν και όταν αποφάσιζαν να εισέλθουν σε μια ΣΔΙΤ με έναν εξωτερικό φορέα. Δεν δημιουργούσε καμία υποχρέωση για τις αρχές να αναθέτουν οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία τους.
Στις 21 Ιουνίου, σε αντίθεση με προηγούμενες δηλώσεις και παρά τις ενδείξεις ότι η οδηγία δεν έχει τίποτα να κάνει με την «ιδιωτικοποίηση» των υπηρεσιών ύδατος, ο Επίτροπος Barnier ανακοίνωσε ότι ήταν πρόθυμος να εξαιρέσει τις υπηρεσίες νερού από τον κατάλογο των υπηρεσιών που θα πρέπει να συμμορφώνονται με τη μελλοντική οδηγία.
Η απόφαση αυτή είναι επιζήμια για τους ευρωπαίους πολίτες. Επιπλέον, ο τρόπος που ελήφθη δεν μαρτυρά τη διαφάνεια και τη δημόσια λογοδοσία.
Μια επικίνδυνη εξαίρεση
Ο αποκλεισμός του νερού από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας περί συμβάσεων παραχώρησης θα μειώσει σημαντικά τη χρησιμότητά του και θα πάει ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών της ΕΕ.
- Η AquaFed εκτιμά ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 12.000 συμβάσεις ΣΔΙΤ για το νερό ή τα λύματα στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται ως «παραχωρήσεις» στην κοινοτική νομοθεσία. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των συμβάσεων ΣΔΙΤ σε άλλους τομείς και θα μπορούσε να είναι κοντά στο ήμισυ του συνολικού αριθμού των συμβάσεων «παραχωρήσεων» σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που δυνητικά υπόκειται στη μελλοντική οδηγία. Στο πλαίσιο αυτό, θέτοντας εκτός το νερό αυτό συνεπάγεται ότι η οδηγία θα φτάσει μόνο το ήμισυ του αρχικού στόχου της.
- Η εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν θα βελτιώσει τη διαφάνεια στη δραστηριότητα των αδιαφανών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και δεν θα μειώσει την ανισότητα μεταχείρισης των φορέων σε έναν τομέα που είναι πολύ ευαίσθητος για τους ευρωπαίους πολίτες και στον οποίο πολλοί από αυτούς ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια. Οι τελικοί χρήστες θα συνεχίσουν να υποφέρουν το βάρος αυτό.
Ελπίζουμε ότι η ΕΕ θα είναι σε θέση να βρει μια πιο κατάλληλη λύση. Η Επιτροπή δεν θα πρέπει να προωθήσει μια οδηγία που είναι εξίσου χρήσιμη αλλά και εξίσου επιζήμια. Είτε θα εγκριθεί η οδηγία, χωρίς καμία εξαίρεση ή παρέκκλιση ή οποιαδήποτε εξαίρεση για τον τομέα του νερού, είτε η αξία της δεν είναι επαρκής και θα πρέπει να τροποποιηθεί σημαντικά σε όλους τους τομείς για να μπορέσει να εγκριθεί.
Η δημοκρατία ως πρόσχημα
Ο Επίτροπος δικαιολόγησε αυτή την απόφαση, αποδεχόμενος να ικανοποιήσει τους υπογράφοντες την τρέχουσα ψηφοφορία της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για την κατοχύρωση του νερού ως ανθρώπινου δικαιώματος. Αντιμετωπίζει τους υπογράφοντες σαν να ήταν αντιπροσωπευτικοί όλων των ευρωπαίων πολιτών και σαν να ήταν σε αντίθεση με την παρούσα οδηγία.
Αυτό είναι πρόωρο. Οι σχετικές υπηρεσίες της ΕΕ δηλώνουν ότι δεν έχουν λάβει ακόμα την πρωτοβουλία επισήμως και δεν έχει συζητηθεί ποτέ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επιπλέον, η πρωτοβουλία αυτή έχει προσελκύσει πολλούς υπογράφοντες, διότι, στην πραγματικότητα, προωθήθηκε σε όλη την Ευρώπη για την υποστήριξη της καλύτερης υλοποίησης του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και την αποχέτευση. Οι ιδιωτικοί φορείς διαχείρισης του νερού υποστηρίζουν το δικαίωμα των ανθρώπων σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση.
Στις 22 Μαρτίου 2013, η AquaFed πρότεινε(i) προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να τροποποιήσει τον Ευρωπαϊκό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ώστε αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα να συμπεριληφθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση και οι τρόποι οργάνωσης των σχετικών υπηρεσιών είναι παντελώς αποσυνδεδεμένα ζητήματα, πρακτικά και νομικά. Αυτό έχει αναγνωρισθεί επίσημα τόσο από διεθνείς νόμους (i i) αλλά και τον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα (i i i)
Ο αριθμός των υπογραφόντων της ECI που είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά είναι σε αντίθεση με την οδηγία συμβάσεων παραχώρησης δεν μπορεί να είναι γνωστός και καθορισμένος. Είναι σίγουρα πολύ μικρός σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό πληθυσμό, δεδομένου ότι η πρωτοβουλία δεν αναφέρει καν το σχέδιο οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης. Επιπλέον, μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 2013, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν υπογράψει την εν λόγω πρόταση, όταν, πριν από αυτήν την ημερομηνία, η επίσημη ιστοσελίδα της εκστρατείας ww.right2water.org δεν είχε ποτέ αναφέρει την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Σημειώνουμε πως περίπου το 80% των υπογραφόντων (1,3 εκατ. ευρώ) είναι από τη Γερμανία, ενώ οι πολίτες από άλλα μέρη της Ευρώπης που είναι οι πλέον εκτεθειμένοι στην ιδιωτική διαχείριση των δημοσίων υπηρεσιών ύδατος, δηλαδή την Αγγλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Τσεχία δεν φάνηκαν να ενδιαφέρονται πολύ για την πρωτοβουλία αυτή και ο αριθμός των υπογραφόντων σε αυτές τις χώρες είναι ακόμη πολύ μικρός. Ως εκ τούτου, αυτή η πρωτοβουλία των πολιτών είναι προφανές πως τροφοδοτείται από το γερμανικό λόμπι. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτική των ευρωπαίων πολιτών και να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό του νερού από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Τα λόμπι του Γερμανικού δημόσιου τομέα έχουν αντιταχθεί στην αύξηση της διαφάνειας στις δημόσιες γερμανικές υπηρεσίες νερού δημοτικών επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που παρέχουν υπηρεσίες σε πόλεις εκτός της επικράτειας των ιδιοκτητών τους , χωρίς να επωφελούνται από το εσωτερικό καθεστώς και δεν έχουν ποτέ τεθεί σε ανταγωνισμό με κάποιον από εκείνους που άσκησαν μεγάλη πίεση εναντίον αυτής της οδηγίας. Οι γερμανικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας θα μπορούσαν να έχουν κληθεί να δικαιολογήσουν την τιμή τους στο νερό για τους πελάτες τους με έναν περισσότερο διαφανή τρόπο από ό, τι σήμερα. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία του ανταγωνισμού. Στη Γερμανία, πολλά ψευδή επιχειρήματα προβλήθηκαν. Αρκετά λόμπις άφηναν να εννοηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν διατεθειμένη να αναγκάσει τους Γερμανικούς δήμους να «ιδιωτικοποιήσουν» τις υπηρεσίες τους.
Αυτό έχει επανειλημμένα απορριφθεί από τον Επίτροπο Barnier και τους συνεργάτες του. Αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα, αλλά ήταν αποτελεσματική: πολλοί Γερμανοί βουλευτές άσκησαν πιέσεις κατά αυτής της οδηγίας και ο Επίτροπος Barnier ενέδωσε σε αυτούς.
Ο φόβος των γερμανικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας που θα έπρεπε να διοικήσουν τις επιχειρήσεις τους με έναν πιο διαφανή τρόπο ήταν ισχυρότερος από τη βούληση της Επιτροπής να εξασφαλίσει ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές αρχές όταν κάνουν εξωτερική ανάθεση των δραστηριοτήτων τους στο νερό και επίσης ισχυρότερη από τις διεθνείς υποχρεώσεις των Ευρωπαϊκών κρατών-μελών να εξασφαλίζουν στον τομέα των υπηρεσιών ύδρευσης, όπως απαιτείται από την θέσπιση του ανθρώπινου δικαιώματος , «ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, τη διαφάνειας, την αμεροληψία και τη λογοδοσία».
Η Aquafed θα ζητήσει συνεπώς από την Επιτροπή βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 την πρόσβαση στις επικοινωνίες που είχε με τις γερμανικές και άλλες ομάδες συμφερόντων που αφορούν την ειδική μεταχείριση σε σχέση με τις δραστηριότητες του νερού.
Η AquaFed είναι η Διεθνής Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Φορέων Εκμετάλλευσης νερού. Είναι ανοιχτή σε επιχειρήσεις και ενώσεις επιχειρήσεων όλων των μεγεθών και από όλες τις χώρες, έχει ως στόχο να συμβάλει στην επίλυση των ζητημάτων του νερού παρέχοντας την τεχνογνωσία και την εμπειρία του ιδιωτικού τομέα που διαθέτει η διεθνής κοινότητα. Συγκεντρώνει πάνω από 300 εταιρείες ύδρευσης που εξυπηρετούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε 40 χώρες.
Στην Ευρώπη η AquaFed είναι παρούσα μέσω των μελών της, στην πλειονότητα των κρατών μελών της ΕΕ, κυρίως μέσω των ΣΔΙΤ (Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα) και μέσω συμβάσεων με βιομηχανικούς χρήστες νερού. Το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού πληθυσμού εξυπηρετείται από τις υπηρεσίες ύδρευσης ή αποχέτευσης που εν μέρει λειτουργούν από ιδιωτικές ή έστω δημόσιες-ιδιωτικές (ΣΔΙΤ) εταιρείες. Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων εξυπηρετούνται από εταιρείες που εκπροσωπούνται από την Ομοσπονδία μας.
(i) www.aquafed.org/pages/fr/admin/UserFiles/pdf/2013-03-22_AquaFed_EuropeanCharter_PressRelease_EN.pdf
(ii) Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο ίδιο ιστορικό ψήφισμα όπου ενσωματώνεται το δικαίωμα πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση στο διεθνές δίκαιο, στο Άρθρο 7 του παρόντος ψηφίσματος λέει: «Αναγνωρίζει ότι τα κράτη, σύμφωνα με το νόμους, τους κανονισμούς και τις δημόσιες πολιτικές, μπορούν να επιλέξουν τη συμμετοχή των μη κρατικών φορέων στην παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού και των υπηρεσιών αποχέτευσης και, ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η διαφάνεια, η αποφυγή των διακρίσεων και η λογοδοσία»
(iii) Η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για το ανθρώπινο δικαίωμα σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση έγραψε μια ειδική έκθεση για το θέμα αυτό και επιβεβαίωσε την αποσύνδεση στην επιστολή της με ημερομηνία 10 Οκτώβρη του 2012 προς την κα Anne Marie Perret, Εκπρόσωπος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Εκστρατείας Πολιτών – ECI, όπου έγραψε: «Στην προσπάθεια να διασφαλιστεί καθολικά η παροχή της υπηρεσίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ουδέτερα για το είδος της παροχής υπηρεσιών που αποφασίζεται σε μια συγκεκριμένη χώρα – είτε πρόκειται για άμεση παροχή από το κράτος, είτε οι υπηρεσίες λειτουργούν από μια ιδιωτική εταιρεία μέσα από μια επίσημη αντιπροσωπεία, είτε εάν η παροχή υπηρεσιών είναι άτυπη. Ωστόσο, η παροχή μέσω ιδιωτικών φορέων δεν απαλλάσσει σε καμία περίπτωση το κράτος από τις υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να εφαρμόζει προοδευτικά τα δικαιώματα στο νερό και την αποχέτευση. «
Πηγή: savegreekwater.org
Μετά τη σθεναρή στάση της γερμανικής κοινής γνώμης και παρά και την εκεί συμπαιγνία των κομμάτων και φυσικά ενόψει και των εκλογών φαίνεται πως η Επιτροπή αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει και να εξαιρέσει εντελώς από την Οδηγία για τις συμβάσεις παραχωρήσεων τις Υπηρεσίες Υδρευσης.
Η Οδηγία αυτή για πολλούς φορείς της κοινωνίας των πολιτών ήταν ένας τρόπος να διευκολυνθούν οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλη την Ευρώπη παρά την αντίθετη γνώμη των περισσότερων Ευρωπαίων και ευτυχώς αποφεύχθηκε. Αν και ο Επίτροπος Μπαρνιε προσπάθησε να καθησυχάσει οτι η Επιτροπή δεν φέρνει τις αλλαγές αυτές προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι δηλώσεις του έπεσαν στο κενό χάρη στην καλή ενημέρωση των Ευρωπαίων πολιτών. Διαβάζοντας την οργισμένη απάντηση (παρακάτω) της AQUAFED, της Ένωσης των Πολυεθνικών του κλάδου, στην ανακοίνωση της Επιτροπής, καταλαβαίνει και ο πιο αφελής το που πήγαινε η υποθεση.
Η μεγάλη αυτή νίκη για την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά στην ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στη συνέχεια, θα έπρεπε να είχε ΗΔΗ γίνει εμβληματικό επιχείρημα στα κυβερνητικά χείλη για την εξαίρεση και των ελληνικών υπηρεσιών ύδρευσης απο την ιδιωτικοποίηση, αν φυσικά η σύλληψη περι «Νέας Ελλάδας» δεν προβλέπει λιγότερο «μπλέ», δηλαδή λιγότερα δικαιώματα για πρόσβαση σε νερό για τους πολίτες της.
Μονόδρομος δυστυχώς στρώνεται όταν επιβεβαιώνεται η ανυπαρξία πολιτικής βούλησης για λύση της υπόθεσης αυτής με δημοκρατικό τρόπο. Ακόμη περιμένουν το Προεδρικό διάταγμα οι 17 δήμοι της Θεσσαλονίκης για τη διεξαγωγή τοπικών δημοψηφισμάτων κατά της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ. Μονόδρομος στρώνεται ακόμη όταν δεν υπάρχει βούληση για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει αυτή την εμμονή, παρά τις αλλαγές στο Ευρωπαϊκό τοπίο, παρά ακόμη και τις δηλώσεις περί σφαλμάτων απο το ΔΝΤ, παρά και την επιστολή της Επιτροπής ( οτι δεν πιέζει στο ελάχιστο για την ιδιωτικοποίηση σύμφωνα με τη ΣΛΕΕ άρθρο 345) σε μια πώληση μιας προσοδοφόρας γεωστρατηγικού χαρακτήρα επιχείρησης (βλ. διενέξεις για τα μεγάλα φράγματα και τη λειψυδρία στη Μέση Ανατολή), τόσο απαραίτητης για την «ανάπτυξη»;
Αν δεν κάνει ούτε αυτό το ελάχιστο ο πρωθυπουργός, -το μέγιστο για όλους μας, το νερό μας- ενώ το κλίμα στην Ευρώπη, οι θεσμοί της Ε.Ε. και η νομική επιστήμη του στρώνουν τον ακριβώς αντίθετο «μονόδρομο», δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε από τη θητεία του.
Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Ανακοίνωση
Βρυξέλλες, 26 Ιουνίου του 2013
Ο Επίτροπος κ. Michel Barnier χαιρετίζει τη συμφωνία για τους νέους κανόνες για την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης
Συγχαίρω το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για το γεγονός ότι κατέληξαν σε συμφωνία για μια νέα οδηγία σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης. Δεν πρόκειται μόνο για τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης στην ενιαία αγορά. Πρόκειται για την παροχή ενός ευέλικτου πλαισίου για εταιρικές συνεργασίες μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα ενισχύσει πολύ τις απαραίτητες επενδύσεις σε υποδομές και υπηρεσίες, και, τελικά, θα συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας έργων και υπηρεσιών για τους πολίτες και σε καλύτερη τιμή.
Αυτοί οι νέοι κανόνες θα βελτιώσουν σημαντικά την ασφάλεια των κανόνων δικαίου για τις δημόσιες αρχές και τους οικονομικούς φορείς σε όλη την Ευρώπη κατά τη συνεργασία τους σε έργα υποδομής, όπως δρόμοι ή λιμάνια ή την παροχή των υπηρεσιών προς τους πολίτες.
Το σχέδιο οδηγίας επιβεβαιώνει την αυτονομία των αναθετουσών αρχών σε όλη την Ευρώπη για να αποφασίζουν τον καλύτερο τρόπο για την παροχή δημόσιων υπηρεσιών.Όταν έχουν προσφύγει σε παραχωρήσεις, οι νέοι κανόνες θα δώσουν την ευελιξία ως προς την επιλογή των διαδικασιών ανάθεσης και την επιλογή των πιο κατάλληλων και αμερόληπτων κριτηρίων ανάθεσης.
Οι νέοι κανόνες θα προβλέπουν επίσης την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς στον τομέα των παραχωρήσεων, εξασφαλίζοντας σε ολόκληρη την ΕΕ τη διαφάνεια και τον ανταγωνισμό, καθώς οι προκηρύξεις των συμβάσεων παραχώρησης θα δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Αυτό δε σημαίνει μόνο περισσότερες ευκαιρίες για τις αναθέτουσες αρχές, αλλά και για τις εταιρείες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των ΜΜΕ (μικρομεσαίων επιχειρήσεων), και κατά συνέπεια αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Το σχέδιο οδηγίας διευκρινίζει περαιτέρω τις περιπτώσεις στις οποίες οι συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ αναθετουσών αρχών δεν υπόκεινται στην εφαρμογή των κανόνων σύναψης συμβάσεων παραχώρησης.Αυτό φέρνει πολύτιμη υποστήριξη στην ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ δημόσιων φορέων.
Τέλος, συμφωνήθηκε, όπως πρότεινα την περασμένη Παρασκευή, να αποκλειστεί το νερό από το πεδίο εφαρμογής των νέων κανόνων.
Οι διαπραγματεύσεις στο Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο, συνοδευόμενες από τις φωνές των πολιτών της ΕΕ σχετικά με το θέμα του νερού, ιδίως, έχουν οδηγήσει σε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Είμαι βέβαιος ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο θα το επιβεβαιώσει πολύ σύντομα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους συνέβαλαν σε αυτή την επιτυχία και, ειδικότερα, τον εισηγητή, Philippe Juvin, καθώς και την κυπριακή, την δανέζικη και την ιρλανδική προεδρία για την προθυμία τους να καταλήξουν σε μια πρώτη συμφωνία, και για το συμβιβαστικό τους πνεύμα. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους τους ενδιαφερόμενους για τη συμμετοχή τους στις διαβουλεύσεις, που μας βοήθησαν να καταλήξουμε σε λύσεις προσαρμοσμένες στις συμβάσεις παραχώρησης.
Υπόβαθρο
Τον Δεκέμβριο του 2011, όπως ανακοινώθηκε στην Πράξη για την Ενιαία Αγορά (IP/11/469), η Επιτροπή ενέκρινε την πρότασή της σχετικά με την ανάθεση των συμβάσεων παραχώρησης (IP/11/1580). Η πρόταση αυτή αποτελεί μέρος ενός συνολικού προγράμματος για τον εκσυγχρονισμό των δημοσίων συμβάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι συμπράξεις μεταξύ του δημόσιου τομέα και κυρίως ιδιωτικές εταιρείες, όπου ο τελευταίος αποκλειστικά λειτουργεί, συντηρεί και υλοποιεί την ανάπτυξη των υποδομών (λιμάνια, αεροδρόμια, χώρους στάθμευσης, διόδια) ή να παρέχει υπηρεσίες γενικού οικονομικού συμφέροντος (ενέργεια και διάθεση αποβλήτων παράδειγμα). Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι η πιο κοινή μορφή Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).
Σε αντίθεση με τις δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες ρυθμίζονται από τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες περί δημοσίων συμβάσεων 2004/17/ΕΚ και 2004/18/ΕΚ, καθώς και τις συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων έργων, οι οποίες καλύπτονται εν μέρει από την οδηγία 2004/18/ΕΚ, η ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης υπηρεσιών δεν υπόκειται σε σαφείς και ξεκάθαρες διατάξεις και διέπεται αποκλειστικά από τις γενικές αρχές της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό το κενό προκαλεί δυνητικά σοβαρές στρεβλώσεις της ενιαίας αγοράς, όπως η απευθείας ανάθεση χωρίς διαγωνισμό (με τους κινδύνους της εθνικής ευνοιοκρατίας, της απάτης και της διαφθοράς) και δημιουργεί σημαντικές ανεπάρκειες.
Κύρια στοιχεία των νέων κανόνων:
(1) Ένα σαφέστερο και ακριβέστερο ορισμό της σύμβασης παραχώρησης (με βάση τη νομολογία του Δικαστηρίου)
(2) Κάλυψη της ανάθεσης της παραχώρησης έργων και υπηρεσιών τόσο στον κλασικό τομέα (όλοι οι άλλοι τομείς που δεν καλύπτονται από επιχειρήσεις κοινής ωφελείας) και στον τομέα των υπηρεσιών κοινής ωφελείας (Οδηγίες 2004/18/ΕΚ και 2004/17/ΕΚ αντίστοιχα)
(3) Η υποχρεωτική δημοσίευση των παραχωρήσεων στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, όταν η αξία τους είναι ίση ή μεγαλύτερη από € 5.000.000
4) Ρεαλιστικές λύσεις για την αντιμετώπιση των αλλαγών με τις συμβάσεις παραχώρησης κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ιδίως όταν αυτό δικαιολογείται από απρόβλεπτες περιστάσεις
(5) Σύσταση ορισμένων υποχρεώσεων σε σχέση με τα κριτήρια επιλογής και ανάθεσης που θα εφαρμοστούν από τις αναθέτουσες αρχές και τους αναθέτοντες φορείς κατά την ανάθεση συμβάσεων παραχώρησης. Οι κανόνες αυτοί αποσκοπούν στην εξασφάλιση ότι τα κριτήρια αυτά δημοσιεύονται εκ των προτέρων, είναι αντικειμενικά και δεν εισάγουν διακρίσεις. Σε γενικές γραμμές, είναι λιγότερο αυστηρές από παρόμοιες διατάξεις που ισχύουν σήμερα για τις δημόσιες συμβάσεις
(6) Δεν υπάρχουν ειδικές διαδικασίες ανάθεσης, αλλά αντ “αυτού προσδιορίζονται ορισμένες γενικές εγγυήσεις με στόχο τη διασφάλιση της διαφάνειας και της ίσης μεταχείρισης με ιδιαίτερη αναφορά στις διαπραγματεύσεις
(7) Η εφαρμογή των οδηγιών για τις προσφυγές (οδηγίες 89/665/ΕΟΚ και 92/13/ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε από την οδηγία 2007/66/ΕΚ) σε όλες τις παραχωρήσεις πάνω από το όριο, το οποίο θα εγγυάται τη δικαστική προστασία για όλες τις επιχειρήσεις της ΕΕ που υποβάλλουν προσφορές για τέτοια έργα
Περισσότερες πληροφορίες για τις συμβάσεις παραχώρησης είναι διαθέσιμες στη διεύθυνση: MEMO/11/932
aquafed
Διεθνής Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εταιριών Ύδρευσης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Oδηγία Συμβάσεων Παραχώρησης :
Στις 26 Ιουνίου 2013 ο Επίτροπος παραιτείται από τη διαφάνεια και την ισότητα στις δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης προκειμένου να ευχαριστήσει το λόμπι του γερμανικού δημοσίου στις Βρυξέλλες.
Με την πρότασή της για την οδηγία σχετικά με τις «συμβάσεις παραχώρησης», η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπάθησε να βελτιώσει τη διαφάνεια στην παροχή των δημοσίων υπηρεσιών γενικού οικονομικού συμφέροντος, για να διασφαλιστεί η ισότητα για τους φορείς αυτών των υπηρεσιών και να βελτιωθεί η ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές κυβερνήσεις που θέλουν να συνάψουν συμβάσεις δημόσιας-ιδιωτικής εταιρικής σχέσης (ΣΔΙΤ).
Το αρχικό σχέδιο οδηγίας που πρότεινε ο Επίτροπος Barnier παρείχε διαδικαστικές οδηγίες προς τις τοπικές αρχές εάν και όταν αποφάσιζαν να εισέλθουν σε μια ΣΔΙΤ με έναν εξωτερικό φορέα. Δεν δημιουργούσε καμία υποχρέωση για τις αρχές να αναθέτουν οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία τους.
Στις 21 Ιουνίου, σε αντίθεση με προηγούμενες δηλώσεις και παρά τις ενδείξεις ότι η οδηγία δεν έχει τίποτα να κάνει με την «ιδιωτικοποίηση» των υπηρεσιών ύδατος, ο Επίτροπος Barnier ανακοίνωσε ότι ήταν πρόθυμος να εξαιρέσει τις υπηρεσίες νερού από τον κατάλογο των υπηρεσιών που θα πρέπει να συμμορφώνονται με τη μελλοντική οδηγία.
Η απόφαση αυτή είναι επιζήμια για τους ευρωπαίους πολίτες. Επιπλέον, ο τρόπος που ελήφθη δεν μαρτυρά τη διαφάνεια και τη δημόσια λογοδοσία.
Μια επικίνδυνη εξαίρεση
Ο αποκλεισμός του νερού από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας περί συμβάσεων παραχώρησης θα μειώσει σημαντικά τη χρησιμότητά του και θα πάει ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών της ΕΕ.
- Η AquaFed εκτιμά ότι υπάρχουν σήμερα πάνω από 12.000 συμβάσεις ΣΔΙΤ για το νερό ή τα λύματα στην Ευρώπη, που χαρακτηρίζονται ως «παραχωρήσεις» στην κοινοτική νομοθεσία. Ο αριθμός αυτός υπερβαίνει κατά πολύ τον αριθμό των συμβάσεων ΣΔΙΤ σε άλλους τομείς και θα μπορούσε να είναι κοντά στο ήμισυ του συνολικού αριθμού των συμβάσεων «παραχωρήσεων» σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που δυνητικά υπόκειται στη μελλοντική οδηγία. Στο πλαίσιο αυτό, θέτοντας εκτός το νερό αυτό συνεπάγεται ότι η οδηγία θα φτάσει μόνο το ήμισυ του αρχικού στόχου της.
- Η εξαίρεση των υπηρεσιών ύδρευσης δεν θα βελτιώσει τη διαφάνεια στη δραστηριότητα των αδιαφανών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και δεν θα μειώσει την ανισότητα μεταχείρισης των φορέων σε έναν τομέα που είναι πολύ ευαίσθητος για τους ευρωπαίους πολίτες και στον οποίο πολλοί από αυτούς ζητούν μεγαλύτερη διαφάνεια. Οι τελικοί χρήστες θα συνεχίσουν να υποφέρουν το βάρος αυτό.
Ελπίζουμε ότι η ΕΕ θα είναι σε θέση να βρει μια πιο κατάλληλη λύση. Η Επιτροπή δεν θα πρέπει να προωθήσει μια οδηγία που είναι εξίσου χρήσιμη αλλά και εξίσου επιζήμια. Είτε θα εγκριθεί η οδηγία, χωρίς καμία εξαίρεση ή παρέκκλιση ή οποιαδήποτε εξαίρεση για τον τομέα του νερού, είτε η αξία της δεν είναι επαρκής και θα πρέπει να τροποποιηθεί σημαντικά σε όλους τους τομείς για να μπορέσει να εγκριθεί.
Η δημοκρατία ως πρόσχημα
Ο Επίτροπος δικαιολόγησε αυτή την απόφαση, αποδεχόμενος να ικανοποιήσει τους υπογράφοντες την τρέχουσα ψηφοφορία της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για την κατοχύρωση του νερού ως ανθρώπινου δικαιώματος. Αντιμετωπίζει τους υπογράφοντες σαν να ήταν αντιπροσωπευτικοί όλων των ευρωπαίων πολιτών και σαν να ήταν σε αντίθεση με την παρούσα οδηγία.
Αυτό είναι πρόωρο. Οι σχετικές υπηρεσίες της ΕΕ δηλώνουν ότι δεν έχουν λάβει ακόμα την πρωτοβουλία επισήμως και δεν έχει συζητηθεί ποτέ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Επιπλέον, η πρωτοβουλία αυτή έχει προσελκύσει πολλούς υπογράφοντες, διότι, στην πραγματικότητα, προωθήθηκε σε όλη την Ευρώπη για την υποστήριξη της καλύτερης υλοποίησης του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και την αποχέτευση. Οι ιδιωτικοί φορείς διαχείρισης του νερού υποστηρίζουν το δικαίωμα των ανθρώπων σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση.
Στις 22 Μαρτίου 2013, η AquaFed πρότεινε(i) προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να τροποποιήσει τον Ευρωπαϊκό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ώστε αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα να συμπεριληφθεί στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές πόσιμο νερό και στην αποχέτευση και οι τρόποι οργάνωσης των σχετικών υπηρεσιών είναι παντελώς αποσυνδεδεμένα ζητήματα, πρακτικά και νομικά. Αυτό έχει αναγνωρισθεί επίσημα τόσο από διεθνείς νόμους (i i) αλλά και τον Ειδικό Εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα (i i i)
Ο αριθμός των υπογραφόντων της ECI που είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά είναι σε αντίθεση με την οδηγία συμβάσεων παραχώρησης δεν μπορεί να είναι γνωστός και καθορισμένος. Είναι σίγουρα πολύ μικρός σε σύγκριση με τον ευρωπαϊκό πληθυσμό, δεδομένου ότι η πρωτοβουλία δεν αναφέρει καν το σχέδιο οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης. Επιπλέον, μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 2013, περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι είχαν υπογράψει την εν λόγω πρόταση, όταν, πριν από αυτήν την ημερομηνία, η επίσημη ιστοσελίδα της εκστρατείας ww.right2water.org δεν είχε ποτέ αναφέρει την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Σημειώνουμε πως περίπου το 80% των υπογραφόντων (1,3 εκατ. ευρώ) είναι από τη Γερμανία, ενώ οι πολίτες από άλλα μέρη της Ευρώπης που είναι οι πλέον εκτεθειμένοι στην ιδιωτική διαχείριση των δημοσίων υπηρεσιών ύδατος, δηλαδή την Αγγλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Τσεχία δεν φάνηκαν να ενδιαφέρονται πολύ για την πρωτοβουλία αυτή και ο αριθμός των υπογραφόντων σε αυτές τις χώρες είναι ακόμη πολύ μικρός. Ως εκ τούτου, αυτή η πρωτοβουλία των πολιτών είναι προφανές πως τροφοδοτείται από το γερμανικό λόμπι. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως αντιπροσωπευτική των ευρωπαίων πολιτών και να δικαιολογήσει τον αποκλεισμό του νερού από την οδηγία για τις συμβάσεις παραχώρησης.
Τα λόμπι του Γερμανικού δημόσιου τομέα έχουν αντιταχθεί στην αύξηση της διαφάνειας στις δημόσιες γερμανικές υπηρεσίες νερού δημοτικών επιχειρήσεων κοινής ωφελείας που παρέχουν υπηρεσίες σε πόλεις εκτός της επικράτειας των ιδιοκτητών τους , χωρίς να επωφελούνται από το εσωτερικό καθεστώς και δεν έχουν ποτέ τεθεί σε ανταγωνισμό με κάποιον από εκείνους που άσκησαν μεγάλη πίεση εναντίον αυτής της οδηγίας. Οι γερμανικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας θα μπορούσαν να έχουν κληθεί να δικαιολογήσουν την τιμή τους στο νερό για τους πελάτες τους με έναν περισσότερο διαφανή τρόπο από ό, τι σήμερα. Θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τη δοκιμασία του ανταγωνισμού. Στη Γερμανία, πολλά ψευδή επιχειρήματα προβλήθηκαν. Αρκετά λόμπις άφηναν να εννοηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν διατεθειμένη να αναγκάσει τους Γερμανικούς δήμους να «ιδιωτικοποιήσουν» τις υπηρεσίες τους.
Αυτό έχει επανειλημμένα απορριφθεί από τον Επίτροπο Barnier και τους συνεργάτες του. Αυτό ήταν καθαρή προπαγάνδα, αλλά ήταν αποτελεσματική: πολλοί Γερμανοί βουλευτές άσκησαν πιέσεις κατά αυτής της οδηγίας και ο Επίτροπος Barnier ενέδωσε σε αυτούς.
Ο φόβος των γερμανικών υπηρεσιών κοινής ωφελείας που θα έπρεπε να διοικήσουν τις επιχειρήσεις τους με έναν πιο διαφανή τρόπο ήταν ισχυρότερος από τη βούληση της Επιτροπής να εξασφαλίσει ασφάλεια κανόνων δικαίου για τις τοπικές αρχές όταν κάνουν εξωτερική ανάθεση των δραστηριοτήτων τους στο νερό και επίσης ισχυρότερη από τις διεθνείς υποχρεώσεις των Ευρωπαϊκών κρατών-μελών να εξασφαλίζουν στον τομέα των υπηρεσιών ύδρευσης, όπως απαιτείται από την θέσπιση του ανθρώπινου δικαιώματος , «ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, τη διαφάνειας, την αμεροληψία και τη λογοδοσία».
Η Aquafed θα ζητήσει συνεπώς από την Επιτροπή βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 την πρόσβαση στις επικοινωνίες που είχε με τις γερμανικές και άλλες ομάδες συμφερόντων που αφορούν την ειδική μεταχείριση σε σχέση με τις δραστηριότητες του νερού.
Η AquaFed είναι η Διεθνής Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Φορέων Εκμετάλλευσης νερού. Είναι ανοιχτή σε επιχειρήσεις και ενώσεις επιχειρήσεων όλων των μεγεθών και από όλες τις χώρες, έχει ως στόχο να συμβάλει στην επίλυση των ζητημάτων του νερού παρέχοντας την τεχνογνωσία και την εμπειρία του ιδιωτικού τομέα που διαθέτει η διεθνής κοινότητα. Συγκεντρώνει πάνω από 300 εταιρείες ύδρευσης που εξυπηρετούν εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε 40 χώρες.
Στην Ευρώπη η AquaFed είναι παρούσα μέσω των μελών της, στην πλειονότητα των κρατών μελών της ΕΕ, κυρίως μέσω των ΣΔΙΤ (Συμπράξεων Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα) και μέσω συμβάσεων με βιομηχανικούς χρήστες νερού. Το ένα τρίτο του ευρωπαϊκού πληθυσμού εξυπηρετείται από τις υπηρεσίες ύδρευσης ή αποχέτευσης που εν μέρει λειτουργούν από ιδιωτικές ή έστω δημόσιες-ιδιωτικές (ΣΔΙΤ) εταιρείες. Η πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων εξυπηρετούνται από εταιρείες που εκπροσωπούνται από την Ομοσπονδία μας.
(i) www.aquafed.org/pages/fr/admin/UserFiles/pdf/2013-03-22_AquaFed_EuropeanCharter_PressRelease_EN.pdf
(ii) Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο ίδιο ιστορικό ψήφισμα όπου ενσωματώνεται το δικαίωμα πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση στο διεθνές δίκαιο, στο Άρθρο 7 του παρόντος ψηφίσματος λέει: «Αναγνωρίζει ότι τα κράτη, σύμφωνα με το νόμους, τους κανονισμούς και τις δημόσιες πολιτικές, μπορούν να επιλέξουν τη συμμετοχή των μη κρατικών φορέων στην παροχή ασφαλούς πόσιμου νερού και των υπηρεσιών αποχέτευσης και, ανεξάρτητα από τη μορφή της παροχής, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η διαφάνεια, η αποφυγή των διακρίσεων και η λογοδοσία»
(iii) Η Ειδική Εισηγήτρια του ΟΗΕ για το ανθρώπινο δικαίωμα σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση έγραψε μια ειδική έκθεση για το θέμα αυτό και επιβεβαίωσε την αποσύνδεση στην επιστολή της με ημερομηνία 10 Οκτώβρη του 2012 προς την κα Anne Marie Perret, Εκπρόσωπος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Εκστρατείας Πολιτών – ECI, όπου έγραψε: «Στην προσπάθεια να διασφαλιστεί καθολικά η παροχή της υπηρεσίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ουδέτερα για το είδος της παροχής υπηρεσιών που αποφασίζεται σε μια συγκεκριμένη χώρα – είτε πρόκειται για άμεση παροχή από το κράτος, είτε οι υπηρεσίες λειτουργούν από μια ιδιωτική εταιρεία μέσα από μια επίσημη αντιπροσωπεία, είτε εάν η παροχή υπηρεσιών είναι άτυπη. Ωστόσο, η παροχή μέσω ιδιωτικών φορέων δεν απαλλάσσει σε καμία περίπτωση το κράτος από τις υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα ώστε να εφαρμόζει προοδευτικά τα δικαιώματα στο νερό και την αποχέτευση. «
Πηγή: savegreekwater.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου