Νέα Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την ΕΥΑΘ

Σε συνέχεια της αίτησης για την ανάκληση της απόφασης, με την οποία μεταβιβάστηκαν 12.348.000 μετοχές της ΕΥΑΘ στο ΤΑΙΠΕΔ, το Σωματείο Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, πολίτες της Θεσσαλονίκης και μέλη του “SOSτε το Νερό” καταθέσαμε αίτηση ακυρώσεως προς το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά της σιωπηρής παράληψης της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, να ανακαλέσει τη μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ των μετοχών της ΕΥΑΘ.

Η κατάθεση της αίτησης ακυρώσεως έγινε την τελευταία ημέρα της προθεσμίας δίνοντας όλο το χρονικό περιθώριο στην επιτροπή και τον υπουργό οικονομικών, να αντιδράσει θετικά υπέρ των πολιτών της Θεσσαλονίκης και να ανταποκριθεί στο μήνυμα που έστειλαν με το βροντερό ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα της 18^ης Μαΐου.

Προσφεύγουμε στο ΣτΕ ζητώντας να αναγνωριστεί και στην ΕΥΑΘ ότι «η μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση είναι αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, που επιβάλλουν τη μέριμνα του κράτους για την υγεία των πολιτών, αλλά και κατοχυρώνουν το δικαίωμα στην προστασία της υγείας».

Γνωρίζοντας ότι το θέμα της ιδιωτικοποίησης για την Κυβέρνηση δεν έχει τελειώσει, συνεχίζουμε τον αγώνα μας. Το νερό ως μονοπωλιακό αγαθό και απαραίτητο για την Ζωή θα είναι πάντα στόχος των κερδοσκόπων. Τους στέλνουμε το μήνυμα ότι είμαστε σε εγρήγορση, δεν σταματάμε, μέχρι να εξανεμιστεί και η παραμικρή τους σκέψη για το ξεπούλημα του.

Η Επαναδημοτικοποίηση του Νερού ως Παγκόσμια Τάση

Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Ερευνητικής Ομάδας Δημόσιων Υπηρεσιών (PSIRU), του Διεθνικού Ινστιτούτου (TNI) και του Παρατηρητηρίου των Πολυεθνικών (Multinational Observatory) τα τελευταία 15 χρόνια έχουν υπάρξει παγκοσμίως τουλάχιστον 180 περιπτώσεις επαναδημοτικοποίησης υπηρεσιών ύδρευσης σε 35 χώρες, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών περιπτώσεων στην Ευρώπη, την Αμερική, την Ασία και την Αφρική.

Πόλεις, περιφέρειες και χώρες σε όλο τον κόσμο επιλέγουν όλο και περισσότερο να κλείσουν το κεφάλαιο της ιδιωτικοποίησης του νερού και να επαναδημοτικοποιήσουν τις υπηρεσίες, επιστρέφοντας σε δημόσιο έλεγχο τη διαχείριση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό είναι μια απάντηση στις ψεύτικες υποσχέσεις των ιδιωτικών εταιρειών και την αποτυχία τους να θέσουν τις ανάγκες των πολιτών πάνω από τα κέρδη.

Η έρευνα εξετάζει την αυξανόμενη τάση επαναδημοτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης ως αναδυόμενη παγκόσμια τάση και παρουσιάζει την πιο πλήρη εικόνα των σχετικών υποθέσεων μέχρι στιγμής. Μεγάλες πόλεις που επέλεξαν το δρόμο της επαναδημοτικοποίησης  είναι η Άκκρα (Γκάνα), το Βερολίνο (Γερμανία), το Μπουένος Άιρες (Αργεντινή), η Βουδαπέστη (Ουγγαρία), η Κουάλα Λουμπούρ (Μαλαισία), η Λα Παζ (Βολιβία), η Μαπούτο (Μοζαμβίκη) και το Παρίσι (Γαλλία). Αντίθετα, την ίδια περίοδο υπήρξαν πολύ λίγες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων σε μεγάλες πόλεις του κόσμου: για παράδειγμα εκείνη της Ναγκπούρ (Ινδία), η οποία έχει  δεχθεί μεγάλες αντιδράσεις και κριτική και της Τζέντα (Σαουδική Αραβία).

Παρά την για περισσότερες από τρεις δεκαετίες αμείλικτη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) από τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις εθνικές κυβερνήσεις, φαίνεται πλέον ότι η επαναδημοτικοποίηση του νερού είναι μια πολιτική επιλογή που είναι εδώ για να μείνει. Η εμπειρία από τα συνήθη προβλήματα της ιδιωτικής διαχείρισης των υδάτων - από την έλλειψη επενδύσεων σε υποδομές, τις τιμολογιακές αυξήσεις ως και τους περιβαλλοντικούς κινδύνους - έχει πείσει τις κοινότητες και τους φορείς χάραξης πολιτικής ότι ο δημόσιος τομέας μπορεί να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες και να προωθήσει το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό.

Ο όρος επαναδημοτικοποίηση αναφέρεται στην επιστροφή των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στις τοπικές αρχές ή γενικά σε δημόσιο έλεγχο. Αυτό συνήθως συμβαίνει μετά τον τερματισμό των ιδιωτικών συμβάσεων από τις τοπικές κυβερνήσεις ή τη μη ανανέωσή τους, αλλά η διαδικασία δεν συμβαίνει πάντα (ή μόνο) σε δημοτική κλίμακα. Οι περιφερειακές και εθνικές αρχές έχουν σημαντική επιρροή στη χρηματοδότηση και την πολιτική των υπηρεσιών και σε κάποιες περιπτώσεις δρουν άμεσα ως διαχειριστές του νερού.

Ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος της, η επαναδημοτικοποίηση είναι γενικά μια συλλογική αντίδραση ενάντια στη μη βιωσιμότητα της ιδιωτικοποίησης του νερού και των ΣΔΙΤ. Λόγω της μη δημοτικότητας της ιδιωτικοποίησης, ιδιωτικές εταιρείες ύδρευσης έχουν χρησιμοποιήσει τεχνικές προπαγάνδας για να ενθαρρύνουν τους πολίτες να πιστεύουν ότι οι συμβάσεις παραχώρησης, οι συμβάσεις μίσθωσης και άλλες μορφές ΣΔΙΤ είναι αρκετά διαφορετικές από την ιδιωτικοποίηση. Δεν είναι όμως. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί οι όροι αφορούν τη μεταβίβαση του ελέγχου της διαχείρισης των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να είναι ενήμεροι για το υψηλό κόστος και τους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης του νερού και έχουν πολλά να μάθουν από τις εμπειρίες των δημόσιων αρχών που έχουν επιλέξει την επαναδημοτικοποίηση και εργάζονται για να αναπτύξουν δημοκρατικά υπόλογες και αποτελεσματικές υπηρεσίες παροχής ύδρευσης.

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την έρευνα στα αγγλικά

http://www.tni.org/briefing/here-stay-water-remunicipalisation-global-trend

2η Πανελλαδική Συνάντηση Συλλογικοτήτων για τη Διαχείριση του Νερού

Βόλος 29-30 Νοεμβρίου 2014

Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, αμφιθέατρο Σαράτση

Στο πλαίσιο της ανάληψης πρωτοβουλιών για την προώθηση της δικτύωσης και αλληλοϋποστήριξης των κινημάτων του νερού στην Ελλάδα, οι συλλογικότητες για τη διαχείριση του νερού συνεχίζουν τις πανελλαδικές συναντήσεις με εκφρασμένη τη θέση τους ότι «Το νερό είναι κοινό αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο οποιασδήποτε μορφής κερδοσκοπίας. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα έμβια όντα και τα οικοσυστήματα. Δεν είναι αποθήκη ενέργειας για «πράσινη» και ιδίως χρηματιστηριακή εκμετάλλευση.» Στις 29-30 Νοεμβρίου βρίσκονται στο Βόλο συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησαν στη Θεσσαλονίκη. 

 

Η 2^η συνάντηση γίνεται σε κρίσιμη εποχή όπου σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο κρίνονται πολλά. Στην Ευρώπη πχ. επιχειρείται συμφωνία ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση (ΤΤΙP) με την οποία, από 1-1-2017, οι πολυεθνικές του νερού, της διατροφής κα των κοινωνικών παροχών (υγεία, παιδεία) μπορούν να αποφασίζουν ερήμην πολιτών και κυβερνήσεων. Στην Ιρλανδία εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν ενάντια στα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση σε συνεργασία με την ιδιωτική εταιρεία ύδρευσης. Στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ ο μισός πληθυσμός μένει χωρίς νερό. Στη χώρα μας η περίοδος είναι εξίσου κρίσιμη με κοινωνικούς αγώνες σε θέματα ανοιχτά όπως οι Σκουριές, οι ΒΑΠΕ στην Κρήτη, η εκτροπή του Αώου, η απειλούμενη ιδιωτικοποίηση σε ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ και η επίθεση ενάντια στα κοινά αγαθά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Στο διήμερο θα συμμετέχουν Συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα, οι οποίες θα παρουσιάσουν τη δράση τους και τις τελευταίες εξελίξεις στην περιοχή τους, τις θέσεις τους για την οργάνωση της δικτύωσης, τις προτάσεις τους για κοινές δράσεις και μορφές αλληλοϋποστήριξης και θα ανταλλάξουν εμπειρίες και γνώση. Σ’ αυτό το πλαίσιο της ανταλλαγής γνώσης και εμπειριών καταθέτουν την άποψή τους για θέματα σχετικά με τη διαχείριση του νερού στο Βόλο, το Πήλιο και αλλού οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Ν. Μυλόπουλος (Βόλος, Π. Θεσσαλίας), Κ. Παναγιωτόπουλος (Χαλκιδική, ΑΠΘ) και Θ. Παυλίδης (Θεσ/νίκη, ΑΠΘ), ο γεωλόγος Μ. Βαξεβανόπουλος (Μουσείο Φ. Ιστορίας Βόλου) και ο φυσικός καλλιεργητής – συγγραφέας Γ. Μακριδάκης (Χίος).

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

15:00 – 15:30 Άφιξη, καλωσόρισμα

15:30 – 17:30 Συλλογικότητες για το νερό και τη διαχείριση του νερού από διάφορα μέρη της Ελλάδας παρουσιάζουν τη δράση τους και τις τελευταίες εξελίξεις. (10λεπτες τοποθετήσεις ή παρουσιάσεις)

17:30 – 18:00 Διάλλειμα, καφές

18:00 – 19:40 Το πρόβλημα του νερού σε Πήλιο, Βόλο και αλλού (20λεπτες εισηγήσεις)

• Νικήτας Μυλόπουλος, Αναπλ. Καθηγητής Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών Πολυτεχνική Σχολή Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας

«Το φαινόμενο της κρίσης του νερού (λειψυδρία) με έμφαση στην Ελλάδα και τη Θεσσαλία, τα αίτιά του και η πολιτική του διάσταση.»

• Κυριάκος Παναγιωτόπουλος, Καθηγητής Εδαφολογίας ΑΠΘ

«Επιπτώσεις της μεταλλευτικής δραστηριότητας στους υδατικούς πόρους της ΒΑ Χαλκιδικής.»

• Μάρκος Βαξεβανόπουλος, Υπ. Διδάκτορας Γεωλογίας ΑΠΘ

«Το υδατικό πρόβλημα του Βόλου»

• Θεοφάνης Παυλίδης, Επικ. Καθηγητής Α.Π.Θ. Εργαστήριο Διευθέτησης Ορεινών Υδάτων

«Πλημμυρική επικινδυνότητα, αξιολογική αειφορική αξιοποίηση των υδατοδιαθεσίμων των χειμάρρων του Πηλίου. Προβλήματα, Δυνατότητες, Προοπτικές»

• Γιάννης Μακριδάκης, φυσικός καλλιεργητής – συγγραφέας

«Τι τρέχει με τη ζωή μας;»

19:45 – 22:00 Ερωτήσεις, παρεμβάσεις, συζήτηση

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

10:00 – 12:00 Οργανωτικά, όνομα, πλαίσιο συνεργασίας της δικτύωσης των κινημάτων του νερού στην Ελλάδα (10λεπτες τοποθετήσεις)

12:00 – 12:30 Διάλλειμα, καφές

12:30 – 15:00 Προτάσεις και προγραμματισμός υλοποίησης κοινών δράσεων για το επόμενο εξάμηνο (10λεπτες τοποθετήσεις)

2η Πανελλαδική Συνάντηση συλλογικοτήτων για τη διαχείριση του νερού